Ο ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ & ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ   

                     
  Αγαπητοί φίλοι!

Ως απλός πολίτης αυτής της χώρας και παρακολουθώντας τα πολιτικά δρώμενα, εδώ και δεκαετίες, ένοιωσα την ανάγκη να καταφύγω - ακόμα μια φορά- στους κόλπους της Ιστορίας. ΄Ισως ...επειδή εκεί μέσα, βρίσκω τα εργαλεία που έχει ανάγκη ο εγκέφαλός μου για να μην αποκοιμηθεί και , "θολωμένος" από την έλλειψη διάκρισης, με οδηγήσει στην καταστροφική παραίτηση.

Το είδος της παραίτησης, που φοβάμαι περισσότερο, είναι το να ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ! 

Αν, ως φοβισμένος ή απογοητευμένος πολίτης, ξεχάσω να χρησιμοποιώ το μυαλό μου, θα καταντήσω ένα ανθρωπάκι, που θα το αρπάξουν οι κάθε είδους εκμεταλλευτές ( ή προπαγανδιστές) και θα το πάνε όπου τους βολεύει, για να πάει καλά η δική τους ζωή .

Για να μη γίνω φερέφωνο, αποφάσισα ν' ανοίξω βιβλία !

Για να μη ζήσω την ζωή που μου επιβάλλουν, όσοι κόπτονται για το...συμφέρον τους, αποφάσισα να μελετήσω τις έννοιες! 

΄Ετσι, για να ξέρω τί μου γίνεται, να μην μπερδεύω τα πράγματα και να καταντήσω να μου τα ..."εξηγούν" κατά πώς τους συμφέρει...όλοι όσοι το κάνουν " επιμελώς" .

Καταφεύγοντας, λοιπόν, στην αγαπημένη μου πηγή, την Ιστορία, θα μελετήσω για λίγο ένα απόσπασμα από το βιβλίο:

 "Εκλεκτά μέρη από τον Θουκυδίδη",  του  Α. Γεωργοπαπαδάκου   (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών ).Και αρχίζω από την εισαγωγή του βιβλίου. (.Εκδοση, 1974 )

( Τηρείται η ορθογραφία του βιβλίου)

" Ο Θουκυδίδης πιστεύει ότι ο σκοπός της Ιστορίας είναι να προσφέρη πολιτική πείρα. Τα πολιτικά είναι ένας κόσμος που κυβερνιέται από τους δικούς του νόμους που γίνονται κατανοητοί μονάχα με την σπουδή των ιστορικών γεγονότων, όχι όμως μεμονωμένων αλλά ως μερών ενός αδιάκοπου " γίγνεσθαι "/.../..η άποψη του ότι η σύγκρουση (του Πελλοπονησιακού πολέμου ) ήταν αποτέλεσμα αντιθέσεων που προϋπήρχαν και που κάποτε οπωσδήποτε θα οδηγούσαν σ' αυτήν, τον βοηθά να ανεβή πάνω από τα προσωπικά και κομματικά πάθη και να βλέπη τα γεγονότα σαν τα μέρη αυτού του αδιάκοπου και άφευκτου "γίγνεσθαι"....

                                  ***
       Και συνεχίζω με απόσπασμα από το βιβλίο:

              "ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΩΝ "
             ( Πελλοπονησιακός πόλεμος )

"...Ακόμη και τη συνηθισμένη σημασία που είχαν οι λέξεις για τις πράξεις την άλλαξαν κατά πώς τους άρεσε. Έτσι η ασυλλόγιστη αποκοτιά θεωρήθηκε παλληκαριά...από αγάπη στους κομματικούς συντρόφους. Η προνοητική επιφυλακτικότητα (θεωρήθηκε) δειλία κάτω από ωραία προσχήματα. Η σωφροσύνη, πρόφαση της ανανδρείας κι η σύνεση σε καθετί αδράνεια για κάθε τί. Η μανιασμένη παραφορά λογαριάστηκε ανδρική αρετή.../.../...... 

Ακόμη και οι συγγενείς έγιναν πιό ξένοι από τους κομματικούς συντρόφους.../..γιατί τα κόμματα δεν έγιναν για να επιδιώξουν ωφέλεια των μελών τους σύμφωνα με τους νόμους που ίσχυαν, αλλά για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους αντίθετα με τους ορισμούς τους.../../...
Αιτία για όλα αυτά είναι η ΦΙΛΑΡΧΙΑ από ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ και ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ και η παθιασμένη προθυμία καθεμιάς μερίδας, όταν άρχιζαν οι διαμάχες, να υπερισχύσει! 

Γιατί όσοι γίνονταν αρχηγοί των πολιτικών μερίδων προβάλλοντας ωραία συνθήματα- όπως απ' τη μια την ισότητα όλων των πολιτών μπροστά στο νόμο, απ' την άλλη τη συνετή κυβέρνηση των άριστων - με τα λόγια υπηρετούσαν το συμφέρον της πολιτείας, ενώ στην πραγματικότητα ωφελούνταν αυτοί προσωπικά. 

Έτσι καμία από τις δύο μερίδες δεν νοιαζόταν για την τήρηση των κανόνων της ευσέβειας. Άκουαν τους μεγαλύτερους επαίνους όσοι, κάτω από ωραία λόγια, τύχαινε να σκεπάσουν μισητές πράξεις.Και....Οι πολίτες εξοντώνονταν...."...!!!!!
*******
Εδώ σταματάω για να σκεφτώ: Τί έχει αλλάξει από τότε; Στην ουσία...τίποτε!

( Μαίρη Μάκρα)