Π α ρ α μ ύ θ ι α  

                                   Με  Αποσυμβολισμό  για   Εσωτερική   Γνώση

                                     ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ !

  Τα παραμύθια περιέχουν την λαϊκή σοφία, που κληροδοτείται στους ανθρώπους, από γενιά σε γενιά.

  Είναι η γνώση, που έχει αποκτήσει η ανθρωπότητα, μέσα από μία μακραίωνη πορεία πάνω στον πλανήτη Γη.

Αυτή η γνώση είναι καταχωρημένη στο ασυνείδητο του κάθε ανθρώπου και αποτελεί μέρος από τις λεγόμενες, εσωτερικές παραστάσεις" της ανθρώπινης ψυχής.

Μέσα από τα παραμύθια μας δίνεται με εικόνες, που ονομάζονται σύμβολα.

Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το κάθε παραμύθι μας "μιλάει" συμβολικά για αλήθειες που είναι χαραγμένες στην κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Έχουμε συνηθίσει τα παραμύθια να απευθύνονται σε παιδιά. Είναι,όμως, γνωστό ότι και οι μεγάλοι τα ακούν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Οι αλήθειες τους αγγίζουν αυτό που η ψυχή μας γνωρίζει, αλλά εμείς το αγνοούμε,επειδή έχουμε απομακρυνθεί από την επικράτειά της.

΄Εχουμε δώσει το προβάδισμα στην διάνοια, που αναγνωρίζει το συγκεκριμένο και όχι το συμβολικό.

Όχι πως αποκλείουμε την διάνοια από τον δρόμο της ανθρώπινης εξέλιξης. Απλώς πιστεύουμε, ότι δεν είναι ο ρόλος της να σηκώσει μόνη της όλο το βάρος της ανθρώπινης ολοκλήρωσης. Χρειάζεται και την συνεργασία της ψυχής, για να βιώσει ο άνθρωπος την ολοκλήρωσή του (Ύλη+Πνεύμα).

Όχι γιατί του λείπει το παραμύθι, αλλά επειδή του λείπει αυτό που περιέχει το παραμύθι: 

οι παραστάσεις του εσωτερικού του κόσμου, που θα τον κάνουν να νιώσει ολοκληρωμένος και ασφαλής.

                                                                                                                                   ***

                                             ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ

Στην εποχή μας, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή,τα παραμύθια θα έπρεπε να βρουν τη θέση που τους αξίζει στην εκπαίδευση.Θα ήταν ένα αντίδοτο στις ψυχοφθόρες επιδράσεις της σύγχρονης ζωής, με την ασχήμια, την κενότητα, την βία. Εκτός από το γεγονός ότι περιγράφουν συμβάντα ζωής, διδάσκουν ηθική,ιδεαλισμό και παγκόσμια δικαιοσύνη.Η πονηρή αλεπού -ή ο κακός ο λύκος-τιμωρείται για το κακό που πάει να κάνει. Η χελώνα κερδίζει τον αγώνα δρόμου με τον λαγό, γιατί προχωράει σταθερά προς τον στόχο και δεν τεμπελιάζει,μα και πολλά άλλα παραδείγματα,τα οποία διδάσκουν στα παιδιά αξίες και αρετές.

" Ας προσέξει κανείς τον αναστεναγμό ικανοποίησης ενός παιδιού, που μόλις έχει πάρει μια καλή πνευματική τροφή μέσα από ένα παραμύθι.Το ζητάει ξανά και ξανά και δεν αμφιβάλλει για την αλήθεια του"(-Roy Wilkinson)

Tα παραμύθια,βεβαίως, δεν προσφέρουν μόνο πνευματική τροφή. Οι εντυπώσεις από τα γεγονότα του παραμυθιού, καθώς και τα συναισθήματα ( χαρά, φόβος, λύτρωση, αίσθημα δικαίωσης) έχουν μία επίδραση εξυγίανσης στο φυσικό σώμα.

Και σε όσους λένε , ότι στα παραμύθια υπάρχουν σκηνές σκληρότητας, μπορούμε να απαντήσουμε:" Ευχόμαστε στον κόσμο να είναι όλα ρόδινα. Δυστυχώς υπάρχουν αρνητικές δυνάμεις και το παιδί που εμποδίζεται να τις βιώσει, θα μεγαλώσει χωρίς την αίσθηση της πραγματικότητας"(-Roy Wilkinson)

Ας προσθέσουμε και κάτι ακόμη, που αξίζει να αναφερθεί: Τα παραμύθια δεν θα πρέπει να διαβάζονται στο παιδί. Καλό είναι να τα αφηγούμαστε με ήρεμο τόνο, χωρίς να τα δραματοποιούμε αλλάζοντας φωνές. Οι εικόνες της φαντασίας θα αναδύονται από τον νου του παιδιού με μεγάλη φυσικότητα και θα είναι οι εικόνες της δικής του φαντασίας