" Το Σχετικό - το Απόλυτο"

                            και στη μέση... η αναζήτηση της Αλήθειας !

              - Ποιάς αλήθειας; Της δικής μου ή της δικής σου;

Να μία ερώτηση, που την έχουμε κάνει όλοι μας (πιστεύω) κάποια στιγμή. Προσωπικά, έχω "σκοντάψει" πάνω της πολλές φορές μέχρι να μάθω, ότι η πολυπόθητη " αλήθεια μου" είχε να κάνει με το τί αξίες ή μη περιείχε ο δικός μου κόσμος, κάθε φορά που συγκρουόμουν με την αντίθετη άποψη!
Ηταν το μικροσυμφέρον μου; Η ευθιξία μου ; Οι αδυναμίες μου;  Τα πιστεύω μου ; Η στενοκεφαλιά μου; Η επιγνωσή μου; Οι γνώσεις μου; Ο εγωισμός μου; 

Μέχρι να βγάλω άκρη, μελετούσα την ίδια τη ζωή μέσα από τα "παραθυράκια" της λεπτομέρειας όπως, το ύφος πίσω από τα λόγια, τα λόγια πίσω από τα γεγονότα κι ακόμα εκείνο το αθέατο υλικό πίσω από τις γραμμές ενός κειμένου ή και ολόκληρου βιβλίου.

Δεν ξέρω τί κατάφερα με αυτή την τακτική. Ενα όμως είναι σίγουρο: Κατέληξα να μου αρέσουν οι ιστορίες ζωής!

Αντιγράφω, λοιπόν, από την ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του Ευάγγελου .Παπανούτσου, ένα αληθινό περιστατικό:
                                          
                                                ***

"...Η σκηνή στο λεωφορείο, πρωινή ώρα, λιγοστοί επιβάτες. Κοντά στον εισπράκτορα, μία εύσωμη γυναίκα μιλάει δυνατά στον παρακαθήμενο της. Διηγείται πώς την προηγούμενη βραδιά την "έκλεψε" ένας οδηγός ταξί.
Του έδωσε χαρτονόμισμα των 50 δραχμών και της επέστρεψε δύο κέρματα των  20 δραχμών. για ρέστα. Σήμερα όμως το πρωί ανακάλυψε ότι μόνο το ένα ήταν γνήσιο.

Κι εδώ αρχίζει η συζήτηση με όλους τους διπλανούς στο λεωφορείο.

- Η ζημιά είναι μικρή, της λέει ο διπλανός της. Πάλι καλά που το ένα εικοσάρικο είναι γνήσιο. Θα μπορούσε να ήταν κι αυτό ψεύτικο.

-Είκοσι δραχμές ζημιά τη θεωρείτε ασήμαντη; ( εξάπτεται η γυναίκα).Εμείς ζούμε στην επαρχία από ένα μικρό κατάστημα ψιλικών. Το κέρδος μας κάθε φορά είναι μερικές δεκάρες. Να χάσω έτσι 20 δραχμές, δεν το υποφέρω.

- Να πάτε στην Αστυνομία ( μπαίνει στη μέση τρίτος επιβάτης) να πιάσουν τον κακοποιό. Είκοσι δραχμές είναι είκοσι δραχμές. Δεν τα βρίσκει κανείς στο δρόμο.

( Εδώ επεμβαίνει ο εισπράκτορας)

- Γιατί να πάρετε τον άνθρωπο στο λαιμό σας Κάποιος άλλος επιβάτης θα του έδωσε το ψεύτικο και δεν το πρόσεξε. Με την ίδια απροσεξία θα το έδωσε σ΄εσάς.

( Τέταρτος μπαίνει στη συζήτηση)

-Εγώ σου λέω ότι ο σωφέρ αργότερα κατάλαβε ότι το εικοσάδραχμο ήταν πλαστό. Τί να κάνει ο άνθρωπος ; Να χάσει το μεροκάματο;

( κάποιος άλλος επιβάτης εξοργίζεται)

- Τί κουβέντες είναι αυτές; Η απάτη είναι απάτη και η κλεψιά κλεψιά, αλλιώς θα διαλυθεί η κοινωνία...

Την ώρα εκείνη επεμβαίνει ένας σιωπηλός έως τότε κύριος.

- Μπορώ να ιδώ το κίβδηλο εικοσάδραχμο; ρωτάει την κυρία.

Εκείνη το βγάζει από την τσάντα της και του το δείχνει.

- Α, αγγλικό σελίνι είναι. Κάνει 4 δραχμές. Μικρή η ζημιά σας. Δώστε τόπο στη οργή, της λέει.

- ¨Οχι δεν είναι αγγλικό, διόρθωσε κάποιος άλλος επιβάτης, που σηκώθηκε από τη θέση του και πλησίασε για να μελετήσει το κέρμα. Είναι φράγκο μιας νοτιοαμερικάνικης πολιτείας. Εγώ μαζεύω ξένα νομίσματα. Αν μου το δίνετε, θα σας δώσω είκοσι δραχμές.

Η γυναίκα, καταχαρούμενη, συμφώνησε.
Ο συλλέκτης έβαλε το νόμισμα στην τσέπη του.

- Είναι παλαιό και αρκετά σπάνιο, μου είπε καθώς διασταυρωθήκαμε στην έξοδο. Κάνει πολύ περισσότερα από είκοσι δραχμές.

                                     ***

Και καταλήγει ο Ευάγγελος Παπανούτσος:

" Από τις προηγούμενες κρίσεις καθεμιά τους παρουσιάζει το γεγονός από μία ορισμένη θέση. ΄Αρα είναι σχετική! Δεν είναι όμως αυθαίρετη, γιατί παραθέτει ένα μέρος μιας αλήθειας...//..
Το "μέρος" μιας αλήθειας ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΤΑΙ και να γίνεται δεκτό ως ΜΕΡΟΣ. Τότε είναι αλήθεια.
Οταν όμως αυτό το "μέρος" παρουσιάζεται ως "όλον" (ως το απόλυτα σωστό) γίνεται ΨΕΥΔΟΣ!!! "...

                     ***
Αυτά δίδασκε ο Παπανούτσος το 1961. Αυτά μας απασχολούν  ακόμη και σήμερα, το 2024.  Και η αλήθεια τους γίνεται φανερή, αν μπορούμε να σκεπτόμαστε βαθύτερα και να  ερμηνεύουμε τις  "ΕΝΝΟΙΕΣ". 
Οι   " Έννοιες" που όλο και περισσότερο άγνωστες μας γίνονται σήμερα. Κι αυτό γιατί έχουμε εκπαιδευτεί πια να μην σκεπτόμαστε αλλά μόνο να μιλάμε  και μόνο  για τα γεγονότα . Κι αυτά ο καθένας μας  τα αντιλαμβάνεται και τα αξιολογεί  σύμφωνα με  τα δικά του μέτρα και σταθμά ή...όπως μας τα σερβίρουν εκείνοι που...μόνο μιλάνε!

******