ΠΕΡΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ

" Τα μεν άδεια ασκιά τα φουσκώνει ο αέρας, τους δε ανόητους ανθρώπους η αλαζονεία" (Σωκράτης)

( Διασκευή σε μύθο από Μαίρη Μάκρα)
***


Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα όμορφο δάσος, ζούσαν πολλά ζώα που ήταν όλοι φίλοι μεταξύ τους. Ανάμεσα σε αυτά, υπήρχε ένα νεαρό λιοντάρι, ο Λέων, που ήταν ο βασιλιάς του δάσους. Η αλήθεια είναι πως το άξιζε γιατί ήταν πολύ δυνατός, πολύ γενναίος και όλα τα ζώα τον θαύμαζαν.
Έλα όμως που αυτός ο νεαρός βασιλιάς του δάσους ήταν και πολύ αλαζονικός! Πίστευε πως ήταν ο μοναδικός άξιος και δεν είχε ανάγκη από τη βοήθεια κανενός για να διατηρήσει την εξουσία του. Και μάλιστα, για να αποδείξει σε όλα τα ζώα πόσο ανώτερος ήταν, αποφάσισε να διοργανώσει έναν διαγωνισμό.
Ως γενικό κριτή, που θα επέλεγε τις δοκιμασίες, κάλεσε τον σοφό Γέρο-Κουκουβάγια. Αυτός, γνωστός για τη σοφία και την ταπεινότητά του, δέχτηκε την πρόσκληση και ετοίμασε τρεις δοκιμασίες:

- Στην πρώτη δοκιμασία, τα ζώα έπρεπε να λύσουν έναν δύσκολο γρίφο. Ο Λέων ήταν σίγουρος πως θα τα κατάφερνε μόνος του να τον λύσει. Προσπάθησε, προσπάθησε, αλλά γρήγορα ανακάλυψε πως ο γρίφος ήταν πιο δύσκολος απ' ό,τι φαινόταν. Κάποιος όμως τα κατάφερε.
Ήταν Ο Σκίουρος, που με την εξυπνάδα του, την υπομονή του, αλλά και με τη συνεργασία των φίλων του, έλυσε τον γρίφο .

-Στη δεύτερη δοκιμασία, τα ζώα έπρεπε να βρουν μια κρυμμένη πηγή νερού. Ο Λέων πίστευε πως η δύναμή του και η ταχύτητα στο τρέξιμο θα τον βοηθούσαν να βρει την πηγή πιο γρήγορα από τα άλλα ζώα.
Έλα όμως που η μικρή Χελώνα, χωρίς να βιάζεται, αλλά προσεκτικά, με σταθερή επιμονή και παρατηρητικότητά, ήταν εκείνη που βρήκε πρώτη την πηγή!

-Στην τρίτη και τελευταία δοκιμασία, τα ζώα έπρεπε να διασχίσουν- από τη μία όχθη στην άλλη- έναν πλατύ, γρήγορο και ορμητικό ποταμό. Ο Λέων, σίγουρος για τη δύναμή του, προσπάθησε να πηδήσει με ορμή από τη μία όχθη στην άλλη, αλλά έπεσε στο νερό και παρασύρθηκε από το ρεύμα.
Και ποιος τα κατάφερε;
Ο μικρός Βάτραχος! Χρησιμοποίησε την εξειδικευμένη γνώση  και εμπειρία, που είχε  αποκτήσει ζώντας μέσα στα νερά και φυσικά οδήγησε τα ζώα με ασφάλεια στην άλλη όχθη του ποταμού.

Ο Λέων, απογοητευμένος και βρεγμένος, κατάλαβε το λάθος του και  ταπεινωμένος έσκυψε το κεφάλι του από ντροπή. Ο Γέρο-Κουκουβάγιας πλησίασε τότε και του είπε:

«Λέων, η αλαζονεία σε τύφλωσε και δεν μπόρεσες να δεις τη δύναμη της συνεργασίας και της γνώσης των άλλων. Ο αληθινός ηγέτης είναι εκείνος που αναγνωρίζει την αξία κάθε μέλους της κοινότητας και μαθαίνει από αυτό.»

Από εκείνη τη μέρα, ο Λέων άρχισε να ζητάει τη βοήθεια των φίλων του και να εκτιμά τις ικανότητες τους. Το δάσος έγινε ένα όμορφο μέρος όπου όλοι ζούσαν ενωμένοι, χαρούμενοι και όλοι έμαθαν πως η αληθινή δύναμη έρχεται από
την ταπεινότητα και τη συνεργασία.
Ο Λέων έζησε από τότε ως ένας δίκαιος και σοφός βασιλιάς, μαθαίνοντας καθημερινά από τα ζώα γύρω του, και το δάσος ευημερούσε υπό την ηγεσία του.