Η  ΝΥΜΦΗ  ΔΑΦΝΗ

                                                               Ο Μύθος

Η νύμφη Δάφνη ήταν κόρη του ποταμού Πηνειού και της Γαίας .Την ερωτεύτηκε σφοδρά ο θεός Απόλλων και άρχισε να την κυνηγάει ασταμάτητα. Εξαντλημένη η Δάφνη παρακάλεσε τον πατέρα της Πηνειό να την βοηθήσει για να σωθεί. Κι αυτός την μεταμόρφωσε σε δέντρο, όταν ο Απόλλων προσπάθησε να την αγκαλιάσει. Ο Απόλλων τότε, για να παρηγορηθεί, έκοψε ένα κλαδί από το δένδρο της  και μ΄αυτό στεφανώθηκε. Από τότε η δάφνη είναι το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα.

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Γενικά:  Η "Δάφνη" συμβολίζει την τάση της  "Γυναίκας-Δάφνης" (= με την ιδιοσυγκρασία της Δάφνης) να αναδιπλωθεί στον εαυτό της. Έχει μεγάλη ανάγκη να μείνει μόνη της για ένα χρονικό διάστημα-μικρό ή μεγάλο- να αποκτήσει την επαφή με τον εσωτερικό της εαυτό ( με τις "ρίζες" της= το Ασυνείδητο) και μέσα από εκεί να ανασύρει νέες δυνάμεις.
Αυτή η τάση απομόνωσης μπορεί να εκδηλωθεί ως στάση ζωής και να παραμείνει για κάποια χρονική περίοδο ή να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή.

Είναι απαραίτητο να τονίσουμε το εξής:
Όταν η "Γυναίκα-Δάφνη" παραμένει πεισματικά προσκολλημένη στα προσωπικά της ιδεώδη και αμετακίνητη στις πεποιθήσεις της, εγκυμονεί ο κίνδυνος να εμποδιστεί η εξέλιξή της. Κι αυτό  διότι, με αυτή την στάση ζωής, αποφεύγει τις σχέσεις, που έχουν πάντα μεταμορφωτική δύναμη.
Στον μύθο βλέπουμε , ότι η Δάφνη αποφεύγει τον έρωτα του Απόλλωνα.
Κι εφ΄όσον ο Απόλλωνας συμβολίζει το "Φως" ( και το "Φως" πάντα προκαλεί ζυμώσεις, που θα οδηγήσουν σε αλλαγές) η  γήινη "Δάφνη"  θα μένει μακριά από το κάθε τι που θα την επηρεάσει τόσο, ώστε να οδηγηθεί στην  χαρισματική ( ή  "φωτεινή") πλευρά του εαυτού της. Μην ξεχνάμε, ότι η λεγόμενη "φωτεινή πλευρά" της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτη με εκλεπτυσμένη ομορφιά, δημιουργικές δυνάμεις και χαρίσματα. Είναι κρίμα να παραμένει άγνωστη και αποκλεισμένη στα υπόγεια μιας ψυχής.

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ  ΤΩΝ  ΣΥΜΒΟΛΩΝ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΘΕΤΙΚΗ ΤΟΥΣ                                                            ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Δεν θα ήταν υπερβολή το να πούμε, ότι η θετική εκδήλωση αυτού του αρχετύπου , συγκεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης, που διαθέτει η "Γυναίκα-Δάφνη".
Η τάση αυτή είναι που θα την οδηγήσει στο να αναδιπλωθεί και να διεισδύσει στον εσωτερικό εαυτό της. Να γνωρίσει την ουσία της ψυχής της και να λειτουργήσει στη ζωή με τις ιδιαίτερα όμορφες πλευρές της.

Μην ξεχνάμε, ότι είναι "Νύμφη" και  ως φύση "Νύμφης"  είναι προικισμένη με μία ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη ιδιοσυγκρασία, που της παρέχει την δυνατότητα να βάζει  σφραγίδα διαφορετικής ποιότητας, σε ό,τι δημιουργεί.
Αυτή η ιδιαίτερη ποιότητα θα την κάνει να ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος,
τόσο ως άτομο, αλλά και ως δημιουργός σε κάποιον δημιουργικό τομέα.

Επιπλέον, εφ΄όσον έχει επαφή με τον  πλούσιο εσωτερικό εαυτό της,
θα εμφανίσει μία προσωπικότητα ιδιαίτερης δύναμης και ανώτερης γνώσης.
Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Είναι όλα τα άτομα έτοιμα γι΄αυτή την εσωτερική πορεία, που θα τους οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές;

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία της "Δάφνης": Θα ξεχωρίσει από πολλούς γύρω της, αν γίνει φανερή όλη η εσωτερική ομορφιά της.Θα προβληθεί! Θα το τολμήσει;


ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ                                                            ΕΚΔΗΛΩΣΗ

-" Αποφεύγει τον Απόλλωνα και τον έρωτά του", μας λέει ο μύθος:
Η "Γυναίκα-Δάφνη" αποφεύγει τον άνδρα και την επίδραση που θα έχει πάνω της η σχέση μαζί του. Υποσυνείδητα, αποφεύγει την προσωπική της αλλαγή.
Έχουμε ήδη αναφέρει, ότι η "σχέση", λόγω αλληλοεπίδρασης, προκαλεί πάντα ζυμώσεις και οι ζυμώσεις προκαλούν πάντα αλλαγές στην προσωπικότητα των ατόμων.

-" Η Δάφνη, τρομοκρατημένη από την πολιορκία του Απόλλωνα, ζητάει βοήθεια από τον πατέρα της":
Για την "Γυναίκα-Δάφνη", η σχέση με τον άνδρα θεωρείται δέσμευση και κατάκτηση. Ως εκ τούτου, η σχέση της με τον άνδρα θα είναι ανταγωνιστική.
Με κάθε τρόπο θα αποφύγει αυτή την "κατάκτηση"  και ασυνείδητα θα αποφύγει και την αλλαγή που θα επιφέρει στη ζωής της και στον εαυτό της.

- "Επιμονή στην παρθενία":
Αυτή η προσκόλληση στα προσωπικά ιδεώδη ή ο φόβος για νέες εμπειρίες, που θα της προσφέρει ο έρωτας, μετατρέπεται σχεδόν σε "αναπηρία" και θα προκαλέσει νευρώσεις.
Θα επιβεβαιώνεται, ως γυναίκα, μόνο όταν κάνει τους άνδρες να την ερωτεύονται, αλλά μέχρι εκεί. Μετά δεν τους θέλει κοντά της και δημιουργεί καταστάσεις συγκρούσεων για να τους διώξει μακριά της.

- "Γίνεται δέντρο":
 Αναδιπλώνεται στον εαυτό της και γίνεται  ανθρώπινο "φυτό",  χωρίς αισθήματα. Δεν αφήνει την αγάπη να μπει στη ζωή της, γιατί θα φέρει την ανανέωση .
Ο φόβος της μήπως αλλάξει εσωτερικά (τρόπο σκέψης, πεποιθήσεις κ.α.), μπορεί να την οδηγήσει σε καταστάσεις που θα αλλοιώσουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, όπως  σε βουλιμία ή ψυχογενή ανορεξία. Τότε θα 'εχει πετύχει να είναι τόσο μακριά από τον πραγματικό εαυτό της, αλλά και από τους άλλους γύρω της, που...δυστυχώς τα κατάφερε να γίνει ένα ακινητοποιημένο "δέντρο".
Τα συμπεράσματα δικά σας!
===

Υπενθυμίζουμε , ότι το δέντρο τρέφεται από τις ρίζες του. Επομένως, η "Γυναίκα- Δάφνη" καλείται να στραφεί  " προς τις ρίζες της ", δηλαδή, προς το ασυνείδητο πεδίο της ύπαρξής της, για να γνωρίσει τον εσωτερικό - χαρισματικό εαυτό της και να χαρεί όλα τα πλεονεκτήματα που έχει να της προσφέρει.
Δυστυχώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής και διασκέδασης, που επικρατεί σε μεγάλο ποσοστό, οδηγεί τα άτομα σε διαρκή εξωστρέφεια. Η σπατάλη ενέργειας προς τα  "έξω"  δεν αφήνει το άτομο να έρθει σε επαφή με το ψυχικό του πεδίο.
Δυστυχώς, " ο άνθρωπος που δεν έχει επαφή με την εσωτερική του διάσταση  (ψυχή, ασυνείδητο, εσωτερικές παραστάσεις ψυχής...το λέτε όπως θέλετε) μοιάζει ακρωτηριασμένος και κατά τον Karl G. Jung  "είναι "μισός!".

Ως συνέπεια αυτής της κατάστασης, εκδηλώνεται το ανικανοποίητο. Βιώνεται ως κενό ψυχής, που άδικα προσπαθεί κάποιος να το "γεμίσει" με όσα συνήθως γίνονται και θεωρούνται "κοινωνικότητα".
Δυστυχώς το ανικανοποίητο παραμένει και οδηγεί, ιδιαίτερα τα αδύναμα άτομα, σε δρόμους "ολισθηρούς" και επικίνδυνους ακόμη και για την ζωή τους.

Η αυτογνωσία είναι ένας από τους δρόμους αυτοβελτίωσης και προσωπικής σωτηρίας. Γνωρίζοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ατομικότητάς μας, όσο αρνητικά και να εμφανίζονται, τους ανοίγουμε τον δρόμο της αναβάσθμισής τους σε χρήσιμες προσωπικές δυνάμεις.

*****
"Η διαρκής εξωστρέφεια, στην οποία μας οδηγεί η σημερινή κοινωνία, είναι το "ναρκωτικό" του ανθρώπου, ο οποίος αποφεύγει την εσωτερική του εξέλιξης" (Aldo Carotenuto)
----

Της  Μαίρης  Μάκρα